მიხეილ თუმანიშვილი

„მოძრაობა სიცოცხლეა, თეატრი მოძრაობაა“...  დღეს ამ სიტყვების ავტორს 94 წელი შეუსრულდებოდა. 6 თებერვალი ქართველი რეჟისორის, საქართველოს სახალხო არტისტის, სსრკ სახალხო არტისტისა და ქვეყნის საპატიო მოქალაქის, მიხეილ თუმანიშვილის დაბადების დღეა. 

1944 წელს, მეორე მსოფლიო ომიდან თბილისში დაბრუნებულმა შ. რუსთაველის სახელობის თეატრალურ ინსტიტუტში, სარეჟისორო ფაკულტეტზე დაიწყო სწავლა. ინსტიტუტის დამთავრების შემდეგ, 1949 წელს რუსთაველის თეატრში მიიწვიეს რეჟისორად. 1968-71 წლებში მიხეილ თუმანიშვილი რუსთავლის სახელმწიფო აკადემიური თეატრის მთავარი რეჟისორი გახლდათ. აქვე დაიწყო მისი შემოქმედებითი წინსვლა თანამებრძოლ „შვიდკაცასთან“ ერთად.

ყველა ეპოქაში არიან ადამიანები, რომელთა შემოქმედებაც დიდ გავლენას ახდენს იმ პერიოდის კულტურაზე და ხელოვნების იმ სფეროზე, სადაც ისინი მოღვაწეობენ. მიხეილ თუმანიშვილიც ერთ-ერთი მათგანი გახლდათ. მისი რეჟისორული ინდივიდუალურობა გამოირჩეოდა ნაწარმოების ორიგინალური ინტერპრეტაციით, მკვეთრი დეტალური ფორმით, სცენური დეტალებისა და ნიუანსების ვირტუალური დამუშავებით, აქტიორული ანსამბლურობით. ეს იყო ადამიანი, რომელიც თატრით ცხოვრობდა, მისთვის თეატრი ყველაფერი იყო. საკმარისია თვალი გადაავლოთ მის დღიურებს, ჩანაწერებს, რომ მაშინვე მიხვდებით როგორი არაამქვეყნიური სიყვარულით უყვარდა თავისი საქმე, თეატრი...

„სასწაული - მოვლენა, რომელიც ბუნების საზღვრებს იქით არსებობს. და განა თეატრი კი არ არის სასწაული? - როდესაც სცენაზე არასოდეს არსებული ცხოვრება, ტანჯვა, სიხარული, ადამიანები, ხასიათები იბადება?! თეატრი - სასწაულია.“  (1976 წ, მ.თუმანიშვილის ჩანაწერებიდან )

1990 წელს წიგნისათვის „სანამ რეპეტიცია დაიწყება“ იგი მარჯანიშვილის პრემიით დაჯილდოვდა, 1996 წელს კი, „ღირსების ორდენი“ მიენიჭა. 

ამავე წლის 11 მაისს მიხეილ თუმანიშვილი გარდაიცვალა...